bəstə

1.

<fars.>

1. köhn. Bağlı. Əqlü huşum mənim, fikrü xəyalım; Şux gözdə, qəmzədə bəstədir, ay qız! M. P. V..

2. Musiqi kompozisiyası. Musiqinin bəstəsi. // məc. Nəğmə, hava, mahnı, musiqi. Seyr et bu varlığı, şeyda bülbülüm! Həyata müjdədir hər yeni bəstən! S. V..

2.

sif. Bir qədər alçaq. Mən Sonayam boyu bəstə; Dərdindən olmuşam xəstə. Aşıq Sona. Eldə bir qız sevmişəm; Alagöz, boyu bəstə. (Bayatı). O bəstə dilbərim sözdən küsməsin; Rəhmin, şəfahətin bizdən kəsməsin. (Qoşma).